Popiel ІІ to legendarny władca Polan lub Goplan z IX wieku. Po raz pierwszy pojawia się w „Kronice” Galla Anonima. Pisze on: „Był mianowicie w mieście Gnieźnie, które po słowiańsku znaczy tyle co „gniazdo”, książę imieniem Popiel, który miał dwóch synów…”. Jego problemy zaczęły się, gdy nie przyjął pod swój dach nieznajomych gości, gdy pojawili się na postrzyżynach jego syna w Gnieźnie. Urażeni, poszli do biednego wieśniaka, Piasta, u którego także były postrzyżyny jego syna Siemowita. To on miał w wieku męskim usunąć Popiela z tronu i zająć jego miejsce. W wersji legendy przekazanej przez Galla, przepędzonego z królestwa Popiela goniły myszy, przed którymi schronił się w drewnianej wieży na wyspie, ale dostały się tam i go zagryzły.